Na 216 dagen… was het eindelijk zo ver...

Big Boy. Onze grote vriendelijke reus.

Een hond met een hart van goud, maar met een rugzakje dat voor velen net iets te zwaar leek.

216 dagen zat hij bij ons.

216 dagen van wachten, hopen, soms bijna opgeven… Maar Big Boy gaf nooit op. En wij ook niet.

En toen, op een gewone dag die voelde als alle anderen, gebeurde het onverwachte:

Daar waren ze. Zijn mensen.

Zacht, geduldig, liefdevol – precies wat hij nodig heeft.

Ze zagen hem écht. Niet alleen zijn formaat of zijn verleden, maar zijn zachtaardige ziel.

Vandaag vertrok Big Boy naar huis. Zijn échte thuis.

Met een kwispel, een knuffel, en heel veel tranen van geluk.

Voor hem begint een nieuw hoofdstuk.

Voor ons blijft een lege mand, gevuld met dankbaarheid.

Dag lieve vriend.

Je hebt het zó verdiend!